سیستم اطفاء حریق

سیستم اطفاء حریق

سیستم اطفاء حریق

سیستم اطفاء حریق

سیستم اطفاء حریق، به مجموعه ابزاری گفته می شود که با هدف خاموش کردن آتش و ممانعت از گسترش پیدا کردن آن، گردآوری شده و در کنار هم قرار گرفته اند. سیستم اطفاء حریق در سرتاسر دنیا بر اساس استانداردهای مشخص شده در انجمن ملی حفاظت از حریق آمریکا که NFPA نامیده می شود، طراحی و اجرا می شوند. این استانداردها درباره نوع ابزار، نصب درست آن ها، شرایط نگهداری، استفاده درست از آن ها می باشد. در این استانداردها سه عامل تشدید کننده آتش یعنی حرارت، اکسیژن، ماده سوختنی باید مهار شوند تا از گسترش آتش جلوگیری شده و به کلی مهار شود.

در روش هایی که برای سیستم اطفاء حریق تعیین گشته است، قدیمی ترین و ابتدایی ترین روش مهار آتش، سرد کردن آن می باشد. برای سرد کردن آتش از آب و CO2 که به صورت مایع در کپسول ذخیره شده است، استفاده می گردد. گاز دی اکسید کربن سنگین تر از اکسیژن است، روی آتش و مواد می نشیند، آن را خنک و خفه می کند. گاز دی اکسید کربن بی رنگ است، بی بو است و از نظر شیمیایی خنثی می باشد و باعث واکنش شیمیایی و ترکیب با مواد، در زمان اشتعال نمی شود. از دیگر مزیت های گاز دی اکسید کربن در سیستم های اطفاء حریق ارزان بودن و در دسترس بودن آن می باشد.

یکی دیگر از روش های مهار آتش در سیستم اطفاء حریق خفه کردن آتش می باشد. خفه کردن آتش به معنی پوشاندن سطح مواد و اجسام در حال اشتعال برای نرسیدن اکسیژن به آتش و گسترش آن می باشد. خفه کردن آتش برای تمام انواع اشتعال مناسب نیست ولی برای برخی موارد بسیار مناسب می باشد. موادی که در سیستم اطفاء حریق برای خفه کردن آتش استفاده می شوند باید سنگین تر از هوا باشند تا سطح جسم مشتعل را بپوشانند.

روش دیگر مورد استفاده در سیستم اطفاء حریق، حذف ماده سوختنی می باشد. در این روش مواد در حال اشتعال را از موادی که دچار حریق نشده اند، جدا می کنند. یک دیوار حائل بین آن ها می کشند یا مواد در حال اشتعال را اگر مایع باشد، رقیق می کنند. سیستم اطفاء حریق به طور کلی بر اساس عملکردی که دارند به دو روش دستی و اتوماتیک تقسیم می شوند. سیستم اطفاء حریق دستی به وسیله اشخاص حاضر در محل اطفاء حریق، آتش نشان ها و متخصص استفاده می شوند و سیستم اطفاء حریق اتوماتیک بدون دخالت انسان ها به وسیله دستگاه ها اجرا می شوند.

سیستم اطفاء حریق دستی خود نیز انواعی دارند که شامل این موارد می شوند: خاموش کننده های آتش پودری، مواد خاموش کننده حاوی کف، خاموش کننده های شامل CO2 یا گاز دی اکسید کربن، خاموش کننده هایی که بر اساس مواد هالوژنه ساخته شده اند. سیستم های اطفاء حریق هر روزه در حال پیشرفت بوده و انواع اسپری اطفاء حریق و توپ اطفاء حریق نیز به بازار عرضه شده اند.

کفی که برای خاموش کردن آتش استفاده می گردد، ماده ای به صورت مایع می باشد که در صورت پاشش بر روی آتش به سرعت، روی سطح مواد در حال اشتعال را می گیرند. این عمل باعث می شود از محل اشتعال گازی بلند نشود و همین طور به سطح در حال سوختن اکسیژن هوا نرسد و شعله ور نشود. وزن این مواد از هوا سنگین تر بوده ولی از وزن مایعات و دیگر مواد سوختنی سبک تر بوده و روی سطح آن می ماند و به زیر نمی رود.

خاموش کننده هایی که حاوی مواد هالوژنه هستند، از لحاظ مکانیزم عملکرد بسیار شبیه به گاز دی اکسید کربن می باشند به این دلیل که از هوا سنگین تر هستند و روی سطح مواد و اجسام در حال اشتعال را می گیرند و آن را خفه می کنند. مواد هالوژنه وقتی از کپسول بیرون ریخته و روی آتش می ریزند، به سرعت تبخیر می شوند و به حالت بخار در می آیند.

سیستم اطفاء حریق اتوماتیک نیز انواع گوناگونی دارد: سیستم اطفاء حریق فوم یا Foam، سیستم اطفاء حریق ورتکس Vortex، سیستم اطفاء حریق مه آب Water Mist، سیستم اطفاء حریق گازی هالون Halon، سیستم اطفاء حریق اسپرینکلر Sprinkler، سیستم اطفاء حریق پودری یا ذرات معلق آیروسل Aerosol

سیستم اطفاء حریق بر این اساس تنظیم و طراحی می شوند که پس از بررسی و شناسایی نوع خطر، با تشخیص کاربری و شرایط ساختمانی که حریق در آن به وقوع پیوسته، نوع روش و سیستم اطفاء حریق معین گردد و انتخاب شود. سپس تجهیزات و ابزارآلات مورد نیاز برای اطفاء حریق مشخص گردد. سیستم اطفاء حریق به این صورت است که نقشه ای برای شناسایی مکانی که آتش در آن اتفاق افتاده تهیه شده و تجهیزات به صورت درست جاگذاری می شود.

سیستم اطفاء حریق آبی دارای تجهیزاتی ویژه ای می باشد که شامل این موارد می شوند: اسپرینکلرها، شیرها و اتصالات اطفاء حریق، پمپ های آب، فایرباکس ها یا جعبه های آتش نشانی، نازل هایی که در سیستم اطفاء حریق آبی مورد استفاده قرار می گیرند، زنگ های هشدار وقوع حریق، کپسول های آتش نشانی. سیستم اطفاء حریق آبی، نیز تجهیزاتی وجود دارد که شامل این موارد می باشد: سیلندر بدون جوش و درز و به صورت یک تکه که با شیر و فعال ساز برقی و دستی و شیلنگ فشار قوی همراه است، گاز پرکننده سیلندر، کنترل پنل خاموش کردن آتش، آشکار ساز دودی متعارف یا همان ایرسمپلینگ، شستی، آژیر فلاشر، زنگ هشدار وقوع آتش و تابلوهای هشدار، نازل پاشش.

یکی از اجزاء تشکیل دهنده انواع مختلف سیستم اطفاء حریق، دتکتورها می باشند. این ابزار آتش سوزی را اعلام کرده و هشدار می دهند و توان تشخیص دود، گازهای منفجره و حرارت را دارند. دتکتورها انواع مختلفی دارند که در این سه دسته می گنجند: هشدار دهنده های صوتی با قدرت های مختلف، هشدار دهنده نوری با توان اعلام به صورت منطقه ای یا کلی، تلفن کننده که می تواند به خط هایی که به آن داده شده است، پیام ارسال کند.

آتش سوزی ها را بر اساس نوع سوختنی و موادی که در حال اشتعال هستند به چند نوع تقسیم می کنند که شناخت آن در انتخاب نوع سیستم اطفاء حریق نقش مهمی دارد: آتش سوزی های خشک که شامل مواد و اجسام خشکی می شوند که اشتعال پذیر هستند و از خود خاکستر باقی می گذارند مانند انواع محصولات چوبی یا الیاف ها مانند پنبه و پشم و … برای خاموش کردن آن سرد کردن آتش بهترین روش است و آب بهترین خاموش کننده آن است. آتش سوزی مایعات اشتعال پذیر که اگر آتش ابعاد کمی داشته باشد استفاده از پودر و اگر وسیع است کف آمونیاکی مؤثر است، آتش سوزی گاز های اشتعال پذیر، آتش سوزی وسایل برقی، آتش سوزی فلزات اشتعال پذیر که با انتشار نور می سوزند و روش های گوناگونی برای مهار آن وجود دارد.

قیمت سیستم اطفاء حریق بر اساس اینکه چه نوعی می باشد و از انواع فومی، آبی، گازی یا … می باشد، متغیر است، برند و شرکتی که تجهیزات در آن تولید شده است نیز در قیمت آن تأثیر گذار است. کشوری که این محصول را تولید و صادر کرده است نیز در قیمت گذاری آن نقش دارد. تأییدیه های این ابزار که دارای کدام یک از تأییدیه های UL، FM، LPCB می باشد نیز در قیمت آن مهم هستند.
برای تهیه انواع سیستم اطفاء حریق با بهترین کیفیت و قیمت مناسب تماس بگیرید.